สายลมแห่งการให้อภัย

มีเรื่องเล่าว่า มีคน สองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน ต่างร่วมเดินทางไปในทะเลทรายด้วยกัน ระหว่างทางเกิดโต้เถียงขัดแย้งไม่เข้าใจกัน เพื่อนคนหนึ่ง พลั้งมือตบหน้าอีกฝ่าย คนถูกทำร้าย เจ็บปวด แต่ไม่เอ่ยวาจา กลับเขียนลงบนผืนทรายว่า “วันนี้ ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า”

พวกเขายังคงเดินทางต่อ กระทั่งถึงแหล่งน้ำ จึงตัดสินใจอาบน้ำชำระร่างกาย พลันคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอ เข้าช่วยชีวิต คนรอดตายยังคงไม่เอ่ยวาจา กลับสลักลงไปบนหินใหญ่ “วันนี้ เพื่อนรักช่วยชีวิตฉันไว้”

อีกคนไม่เข้าใจ ถามว่า

“เมื่อถูกฉันตบหน้า เธอเขียนลงบนทราย แล้วทำไม เมื่อครู่ ต้องสลักบนหิน”

อีกคนยิ้มพราย กล่าวว่า

“เมื่อถูกคนที่รักทำร้าย เราควรเขียนมันไว้บนผืนทราย ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัย จะทำหน้าที่พัดผ่าน ลบล้างไม่เหลือ แต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมายบังเกิด เราควรสลักไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ ซึ่งต่อให้มีสายลมแรงเพียงใด ก็ไม่อาจลบล้าง ทำลาย”