มานี่สิ หากต้องการคำปลอบใจ ...
แก้วกาแฟใบโปรด แตกไปเสียแล้ว เก็บไว้ก็บาดมือ
สำหรับความรักที่ผ่านมา ควรแยกให้ได้ว่า
อะไรควรจำไว้ประทับใจ อะไรควรจำไว้เป็นบทเรียน
ค่ำคืนแห่งความเงียบเหงา ไม่ได้ยาวนานไปกว่าคืนไหนๆ หรอก
อีกไม่นานก็เช้า ชีวิตก็วุ่นวายเหมือนเดิมแล้ว
หนังสือเล่มไหน ที่อ่านแล้วไม่ถูกใจ
ก็ไม่ต้องกลับไปอ่านรอบสอง
ความทรงจำที่เจ็บปวด ก็อย่าไปนึกถึงมันเป็นครั้งที่สอง
เมื่ออ่อนแอจนถึงที่สุด ความเข้มแข็งจะเข้ามาแทนที่
เมื่อเธออยากให้หัวใจมีความรัก
ก็ต้องยินยอมที่จะให้มันเจ็บปวด เหมือนเด็กที่อยากจะเดิน
ก็ต้องยินยอมที่จะล้มลุกคลุกคลาน
ความรู้สึกสูญเสีย ร้ายแรงเสมอ สำหรับคนที่ไม่ยอมรับความจริง
ความเจ็บปวด ไม่ได้ต้องการเวลาเพียงไม่กี่วันในการรักษา ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่า
เธอจะเลิกเจ็บปวดเมื่อไหร่ แต่มันอยู่ที่ว่า เธอจะใช้ชีวิตในขณะที่ยังเจ็บปวดอย่างไรต่างหาก
คนที่ควรรัก
อาจไม่ใช่คนที่เธอรัก
อาจไม่ใช่คนที่รักเธอ
อาจไม่ใช่คนที่รักกันมาก่อน
อาจไม่ใช่คนที่กำลังรักอยู่
อาจไม่ใช่คนที่คิดจะรัก
แต่คนที่ควรรัก
อาจเป็นคนที่เธอยังไม่เคยรักเลยก็ได้
... ยิ้มเยอะๆนะคนดี
เป็นเมลเก่านะครับ มีคนขอมา อยากได้แนวนี้ ผมจำที่มาไม่ได้ ขอบคุณคนที่ส่งต่อเมลนี้มาให้ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น